Bleah veit aldrei á gott. Ef þú sérð færslu á þessu bloggi með þessari fyrirsögn þá skaltu forða þér því það þýðir ekkert nema leiðindi. Eins og núna. You have been warned. Nú er aðsóknin að þesu guðsvolaða bloggi orðin svo mikil að ég verð að fara að pósta hundleiðinlegum færslum við hvert tækifæri til að losna við eitthvað að þessu fólki! Kommon, fimmtíu-sextíu manns á dag? Það er nú bara bull. Eins og líf mitt sé eitthvað áhugavert!? Nei það held ég nú ekki. Kannski hrífst þetta fólk svona gífurlega af vefhönnun minni!? Niii... varla. Þetta lúkk er búið að vera í nokkrar vikur og ég er strax kominn með leið á því. Kannski er líf allra annara bara líka svona leiðinlegt og þeir mæta hingað til að sjá að þeir eru ekki þeir einu sem lifa dull lífi. Annars hef ég lesið, eða amk kíkt á, fullt af bloggum í gegnum tíðina bæði innlendum og erlendum, og það er nú yfirleitt misheppnaðasta fólkið sem skrifar skemmtilegustu bloggin. Þá fagna ég því að vera svona misheppnaður því þá kemur fólk til að lesa bloggið mitt. Ég er nú einu sinni að skrifa það til að fólk drullist til að lesa það. En svona fyrst ég er kominn á leiðinlegu nóturnar þá langar mig að drulla aðeins yfir kvenfólk. Alltaf gaman að því. Ég er kominn með samsæriskenningu um kvenfólk. Stelpur og konur eru búnar að prenta það algjörlega inní hausinn á strákum og körlum að þær séu svo ótrúlega flóknar og við séum svo ótrúlega einfaldar. Þetta er snilldar herbragð af þeirra hálfu að mínu mati. Þeim hefur tekist að ná karlmönnum algjörlega (eða svona næstum því) á sitt vald. Sannleikurinn er sá að konur eru ekkert flóknari en karlar. Þær eru meira að segja einfaldari á sinn hátt. Málið er bara þetta: ástæðan fyrir því að karlmenn botna yfirleitt mest lítið í kvenfólki er að kvenfólk veit ekket hvað það vill! Það er algjörlega óþolandi að horfa uppá þetta. Það þarf að segja kvenfólki hvað það vill, annars er það eins og ráfandi kindur sem vita ekkert í sinn haus. Ég veit að þessi skoðun mín hefur komið áður fram á þessu bloggi, enda býst ég ekki við að neinn nenni að lesa þetta nema kannski hörðustu aðdáendur þessa bloggs (ætli ég eigi aðdáendur?). Allavega, ég er bitur ungur maður eins og sést á orðum mínum og ætla ég ekkert að þræta fyrir það. Það dregur hinsvegar ekki úr sannleiksgildi orða minna heldur ýtir undir 'sannleik' þeirra ef eitthvað er. Við lifum í svo miklu kvenrembu þjóðfélagi að það er orðið ógeðslegt að horfa uppá það. Ég er farinn að því að Dabbi sé skömminni skárri heldur en Inga Sóla svei mér þá, svo við tölum nú aðeins um stjórnmál. En nú er ég hættur því því það er leiðinlegt umræðuefni hvort sem það er í leðininlegum eða skemmtilegum pistli. En nú er þessi pistill orðinn hæfilega langur og passlega leiðinlegur og því hætti ég. Þið leiðinlega fólkið sem vill bara lesa leiðindi getið búist við annari leiðinlegri færslu innan nokkurra vikna. Þangað til þá kveður fúll á móti.
..:: m-bleargh ::..
Fyrsta prófið gekk illa að því leyti að ég fór í vitlausa stofu! En ég nennti ekki að færa mig eins og fáviti og bað því um að fá bara að vera í stofunni sem ég var kominn í (staðsetningin breytir nú varla öllu fyrst maður er í réttu prófi) og það var allt í lagi þannig að þetta reddaðist. Prófið sjálft reddaðist alveg líka, ég næ þessu alveg (vonandi!) en þetta verður ekkert meira en það... bara eitthvað slef.
Who gives a fuck?!


HEY KANÍNA! KONDÍ PARTÝ!
Söngkeppnin
Mér finnst vera komið sumar. Kannski er það bara af því að ég er kominn til Akureyrar og þar er gott veður. Einhvernvegin finnst mér það ekki alveg passa því það eru að koma páskar en svoleiðis er það nú samt. Myndin af Angelinu Jolie er til komin útaf
Vúff...
...langar mann bara að leggjast í hýði. Dagurinn í dag átti að vera góður, síðasti skóladagurinn um langa tíð (að öllum líkindum) og bara gleði í mínu hjarta með það. En alheimurinn var ekki lengi að útrýma allri gleði í mínu hjarta. Á heimleið úr Reykjavík, nánar tiltekið á Bústaðarvegi, sá ökumaður jeppa nokkurs sig knúinn til að snarhemla með þeim afleiðingum að næsti bíll þar fyrir aftan nauðhemlaði og ég fylgdi fast á hæla honum. Heldur fast fylgdi ég þó, því ég endaði aftaná bílnum fyrir framan mig og jeppinn ók burtu. Semsagt, ég keyrði aftaná bílinn í algjörum órétti þótt þetta hafi engan veginn verið mér að kenna. Við fylltum út tjónaskýrslu og þegar heim í Keflavík var komið fórum við beinustu leið niðrá VÍS og skiluðum inn skýrslunni. Þar fengum við þó þær ágætu fréttir að ef ekkert væri að okkar bíl myndi tryggingin borga hinn bílinn. Lítið sást á okkar bíl en stuðarinn á hinum var vel beyglaður. En þessi "gleðitíðindi" voru skammgóður vermir því þegar heim var komið beið eftir mér glóðvolg sektartilkynning frá því að "undercover" löggubíll útí kanti nappaði mig á 70 þar sem hámarkið er 50. Það þýðir rúman ellefuþúsund kall úr buddunni minni. Og ekki má ég við því. Maður getur ekki annað en elskað svona daga. Eða bíddu... jú! ÉG HATA SVONA DAGA!
Auglýsingin er farin! Þökk sé Nonna og Elísabetu sem hjálpuðu mér að redda þessu. Kíkiði á